Saray, Ortadoğu’da, ülkede ve özelde Kürt illerinde savaş siyasetini sürdüreceğini ilan etti. Rusya’ya, Suriye’ya ve Irak’a karşı saldırgan dış politika sürdürülüyor. İçerde ise tankların namluları Kürt halkının il ve ilçelerine doğrultulmuş durumda. İçerde ve dışarıda açılan cepheler AKP’nin boyunu çoktan aştı bile. Sarayı cahil cesaretiyle yürürlüğe koyduğu savaş siyasetinde boğmak için yine “her yer direniş” olmalıdır.

Ortadoğu halklarını savaşa sürükleyen saraydır

Sarayın savaş siyaseti her ihtimale açıktır. Darbe, ekonomik kriz, hatta bölgesel veya dünya çapında savaş bile söz konusu olabilir. Saray, kendi saltanatını sağlama alırken halkları büyük bir tehlikeye itmekten çekinmiyor.

Öldürmeyi öğrendi, öldürmeyi iyi bilenlerle anlaştı

Yine suç üstü yakalandılar. Her türlü yalanla açıklamaya çalışacak olsalar da kimse inanmamalıdır. İşte bir kez daha ikiyüzlülükleri İsrail tutumunda apaçık ortaya çıktı. Gazze’yi savunuyorum görünüp İsrail ile işbirliği yaptılar. Sormalıyız. Gazze halkı İsrail saldırılarından kurtuldu da mı İsrail ile anlaşıyorsun? Ne oldu şanlı “one minute” şovlarına? “Öldürmeyi iyi bilirsiniz” dediklerinizle ne oldu da barışıverdiniz? İtirazımızı yükseltmeliyiz. Kimsenin bizleri milliyetçi, Osmanlıcı hezeyanlarla İsrail macerasından, Rusya macerasına sürüklemeye hakkı yok.

Çözüm süreci dedi, Kürt illerine tanklarla saldırıyor

Diyarbakır neresi? Cizre, Silopi neresi? Kardeş Kürt halkının yaşadığı illere ateş düşürmeye, tanklarla kuşatmaya, sokağa çıkma yasaklarıyla zulüm uygulamaya hakkınız yok. Eğer ülkeyi, kentleri, ilçeleri tanklarla yönetecek duruma düştüyseniz zaten yönetemiyorsunuz demektir. Zorla güzellik olmaz. Tank siyaseti bir kez daha iflas etmeye mahkumdur. Çözümün adresi müzakere masasıdır. Tankların namlularını çevirdiğiniz halklar meydanları yasakladığınız halklarla birleşecek direnişleriyle sizi o masaya yine oturtacaklar.

Büyük risk alan, büyük krize girecek demektir

Saray, tek adamlık için elinde avucunda ne varsa vazgeçti. Savaş, artık onların elindeki son büyük koz olduğu için savaşmayı tercih ediyor. Musul’da savaş, Cizre’de savaş siyaseti sarayın çıkmaz sokağıdır. İşgalciler, halkına tank namluları çevirenler yenilmeye mahkumdur. Ancak ne ülkede ne de dünya çapında gelişmeler saray lehine gitmeyecek. Avrupa’ya savaş açan Hitler’in ve Irak’ı işgal eden Amerika’nın sonu gibi saray da savaş planlarında büyük kayıplar verecek. Defolup gitmesi ise ancak bizimle yani direnişimizle mümkün olabilir.

Devran dönecek, rüzgar saraydan yana esmeyecek

Sarayın savaş siyaseti büyük krizlere gebedir. Büyük oynamayı tercih edenler büyük kaybedecekler. Gezi’de ve 7 Haziran’da kaybettikleri gibi. Halklara açtıkları bu savaş son savaşları olabilir. Evet, işte bu sebeple ezilen halkların ve emekçilerin kazanması için ümit var. Ve bu ümidi sonuna kadar örgütlemekte, direnmekte kararlı olmalıyız.