Katliamdan Sağ Kurtulan Nazlı Demet Uyanık,

Yaşadıklarını Anlattı

#10EkimKatliamı’ndan sağ kurtulan Nazlı Demet Uyanık, patlama sonrası yaşadıklarını sosyal medya hesabı üzerinden paylaştı.

120’den fazla kişinin katledildiği, yaklaşık 500 kişinin de yaralandığı alçak saldırıdan sağ kurtulan Nazlı Demet Uyanık, patlamadan sonra yaşadıklarını ve duygularını aktardı:

“Sabaha kadar hastanelerdeyim. Nedenini bilmiyorum. Aslında sadece o insanların yanında olmam gerektiğini hissettiğimden. Hiç bir işe yaradığım yok, ama yine de orada olmalıydım. Bir yandan acıyı, bir yandan insanlığı paylaşma ihtiyacı bu. Açıklaması zor…

Gördüm ki bu insanlar için ölmek sıradan bir şey. Kardeşini kaybeden bir abiyle konuştuk örneğin. Acısını belli eden tek yer gözleriydi. Bu kadar güçlü olmayı nasıl başarıyordu peki? Bilmiyorum. El bebek gül bebek büyüyen şımarık bir kız çocuğuyum ben neticede…

Torununu arayan bir amca ve teyze ile karşılaştık sonra. Bütün hastaneleri tek tek dolaşmışlar. Basamağı inerken arkadaşım koluna girince, yaşlı amca istemsizce arkadaşımın boynuna sarıldı. Durdu sonra, yüzüne baktı, bir kez daha sarıldı. O an yalnızca sarılmak istiyordu belli ki. Aynı deneyimi yaşamayan sıradan birinin, hatta bir yabancının acısını paylaşmasıydı tek beklentisi.

Oradaki, hastanelerdeki herkesin tek ihtiyacı buydu aslında; anlaşılmak.
‘Bir ihtiyacınız var mı?’ diye sorduk herkese birer birer. Kimse hiç bir şey istemedi; hepsi dimdik, mağrur…

Numune hastanesinde incecik tişörtlü bir genç ile karşılaştık. ‘Üşümüyor musun?’ diye sorduğumuzda, ‘Nasıl üşüyeyim, içim yanıyor’ dedi. İnşaat işçisiymiş. Hastanede tanıdığı kimse yokmuş aslında, ama patlamadan sonra işini bırakıp o da bizim gibi insanların yanında olmaya gelmiş.
‘Buradaki herkes yakınım benim. Sen ben kalmadı artık.’

Kimi insanlar hiç bir parçası bulunamayan evlatlarını, eşlerini, kardeşlerini arıyordu umutsuzca. Yakınlarının bedenlerinden geriye hiç bir şey kalmayanlar DNA sonuçlarını bekliyorlardı hastane kapılarında.
Doğru dürüst kimse ağlamıyordu. Doğruyu savunduklarını biliyorlardı çünkü. Haklıydılar çünkü. İnsandılar çünkü.

Yalnızca insan her şeyi bu kadar vahşi hale getirebilirdi. Bedenler yok olur, etler parçalanır ve ölür insanlar. Ama bazı şeyler var ki; yok edilmesi imkansızdır. İnsan olabilmek gibi, insan olarak ölebilmek gibi.

Hiçbir mesaj yok bu satırlarda. Ama bir saniyeliğine de olsa bu acılı insanların istediği olsun. Olmaz mı?
Anlayın onları.
Sarılın.
Ölenler onlar değil.
Sensin.
Benim.
Biziz.
Hepimiziz.
Mavi, soluk noktanın naçizane parçaları…”

#BarışDiyenleriÖldürdünüz

#KatilleriBiliyoruzHesabınıSoracağız

#İnadınaBarış