Bu gün Sivas Katliamının 26. Yıl dönümü. Toplumsal mücadelenin her bir öznesindeki bireyin yüreğine düşen bu kor, hararetiyle yanmaya devam ediyor. Çünkü biz, bu siyasal cinayetlerin köklerine inip aydınlatıp, kendi tarihimizden yola çıkarak halkımızla yüzleştiremedik.

Bu ülkede siyasal cinayetlerin tarihi öylesine eski ki; 28-29 Kânunusani(28’i 29 Ocak 1921’e bağlayan gece) Mustafa Suphi ve 14 yoldaşımız Karadeniz’in karanlık sularına gömülürken, M. Suphi yoldaşın eşi Meryem bacı, yoldaşa bu cellâtlar tarafından tiksinti duyup acımızı, öfkemizi daha da derinleştiren şeyler yapılır. Osmanlı’yı bir yana bırakırsak, bu siyasal cinayet tarihin kaydettiği en iğrenç, aşağılık katliamların başlangıcıdır. Bu siyasal cinayetin arkasında devletin karanlık kanlı elleri vardır.

Daha M. Suphi ve yoldaşlarımızın katledilişinin üzerinden bir yıl sonrasında böylesi bir cinayetle yitirdiğimiz Türkiye Sosyalist Fırkası kurucularından Hüseyin Hilmi’den Sabahattin Ali, Malatya, Çorum katliamı, Musa Anter, Sivas Katliamında yitirdiklerimiz, Hrank Dink, Roboski Katliamı, Ankara Katliamı, Tahir Elçi… Ve daha nicelerine uzanan günümüze kadar kanlı izi takip edebiliriz. Çünkü bu devletin yöneticileri, kardeşini, daha da ilerisi çocuklarını öldürtmeyi Devlet-ü âli için matlûb-a muvâfık gören, meşru sayan devlet siyaseti geleneğinden geliyorlar.

Dönemin başbakan yardımcısı Erdal İnönü, akademisyen kimliğiyle sonraki açıklamaların da “iç işleri bakanına ulaşamadım”,  “Ne yapayım, yetkim yoktu”   açıklamaları devlettin görünen yüzünde ki durumu gösterirken, Demirel,   “Ağır tahrik var. Bu tahrik sonucu halk galeyana gelmiş…”  Çiler, “Çok şükür, otel dışındaki halkımız bir zarar görmemiştir” Bugün  Saadet Partisi Genel Başkanı Temel Karamollaoğlu ise, “Katliam olarak vasıflandırmadım. Bu üzücü bir hadisedir. Bu, hakikaten çok acı olarak tarif edilir. Ancak; katliam demek kasıtlı olarak ben bu insanları öldürmek için şunu yaptım denirse olur. Onun adı katliam olur.”  derken durumun ne kadar ironi olduğu aleniyet kazandırılıyor

Sivas katliamını bir kez daha lanetlerken; resmi tarih ve verileri farkında lığıyla ilada devlet, devletin bekası diyen anlayış, bu anlayışın peşinde ısrar edenlerin izini sürdüğümüzde devletin karanlık, kanlı, kirli ilişkilerine varız.

En tehlikelisi ve vahimi; zayıf, güçsüzlerken  ”demokrat” görünümüne bürünürler, devletin karanlık ellerinden aldıkları destekle palazlandıklarında pervasızlaşan bu güçler bizi yanıltmak, meşruiyet kazanmak için gün gelir 12 Eylül faşizmi için “sağa da solda vurdu” derler, bu gün olduğu gibi Sivas katliamını için “şeriatçıların saldırısıydı” deyip kınarlar. Tüm meseleleri katliamların asli sorumlularının üzerine dolaylı olarak örtmektir.

         Bu gün Sivas Katliamını “anma etkinlikleri” n de devrimci sivil inisiyatif ve ”Sosyalist” kim yapıların resmi tarih ve verileri farkında lığıyla ilada devlet, devletin bekası diyen anlayıştaki kurum ve kuruluşlarla yan yana gelerek etkinlik düzenlenmesi Sivas katliamında yitirdiğimiz aydın yazar, akademisyen, sanatçı… ların kemiklerini sızlatır. Meryem yoldaşa yapılanlar konusundaki bilincimizi yitirdiğimizi düşündürür. Çünkü Sokrat,”Bir insanın yaşamının değeri yaşamını adadığı değerlerle ölçülür” Sivas katliamında yitirdiklerimiz, yaşamını adadığı değerleri nedeniyle katledildiler.

       Bu değerler; bütün halkların dini, inancı, ırkı ne olursa olsun dostluk, dayanışma içinde birlikte yaşayıp Eşit, Özgür daha güzel bir dünya sevdası uğruna Sivas/Madımak’ta idiler.

      Mustafa Suphi, yoldaşlarımızı katleden, Meryem bacıya iğrenç şeyler yapanlar Sivas katliamın gerçekleştiren karanlık devletin ta kendisidir. Bunların uzantılarıyla yan yana gelmek, ellerindeki pisliğin bize bulaşmasıdır.

Bizim, bunlarla yan yan gelmek mi? Asla! Bunların maskesini yırtmak, gerçek yüzlerini halkımıza göstermek görevimizdir