Tweet |
Cinsel saldırı gerçekliği kamuoyunun bilincinde yer ederken Ebeveynlik 101’i gözden geçirme zamanı
Bu yazıyı yazıp yazmama konusunda çok kararsız kaldım. Fuzuli geliyordu. Böylesine aşikâr bir şeyi kaleme almak zorunda kalacağım hiç aklıma gelmezdi desem nahif gelebilir ama nahiflik değil. Meselenin ne kadar kötü olduğunu ve hepimizin bu davranışın sürekli yeniden üretilmesinde bir rol oynadığımızı değerlendirmeye karşı derin (ve bilinçli) bir isteksizlikti benimki. Bunu belirttikten sonra, bu yazıda oğullarımızı yetiştirmeye yönelik net ve basit ipuçları sağlamaya çalışacağım.
How to raise boys not predators |
Kocamla iki çocuk yetiştiriyoruz: bir oğlan ve bir kız. Evimizde çifte standart yok (özellikle cinsel anlamda). Kurallar herkes için geçerli. Büyüdüğüm evde de kural aynıydı ve sadece bir kız kardeşim vardı. Cinsellik bizi utandırması değil güçlendirmesi gereken bir şeydi. Seks yapma konusunda karar verme hakkının bize ait olduğu söylendi hep (özellikle de babamız tarafından), tek bir şartla, bu KENDİ KARARIMIZ olmalıydı, başkalarının dayatması/iradesi/ısrarıyla pasif şekilde veya isteksizce boyun eğdiğimiz eylemler değil.
İnsanlar oğlanları farklı şekilde yetiştirmemiz gerektiğini yazdıklarında (ki bugünlerde epeyce yazıyorlar) şöyle diyorum: Ben bunu yapıyorum. Tanıdığım herkes bunu yapıyor. Ve yaşıtlarımla siyasi görüşlerimiz her zaman uyuşmasa da (şok edici görünebilir), oğlunu istismarcı bir pislik olarak yetiştiren hiçbir tanıdığım yok. Ama kabul ediyorum ki bu benim şanslı olduğum anlamına geliyor. Bu yüzden, eğer bu konuda geri kaldığınızı veya oğlunuzu bu şekilde yetiştirmek için aktif çaba göstermediğinizi düşünüyorsanız, başlamak için bundan iyi zaman olamaz. Söz veriyorum. Yüz yüze kalacağımız ebeveyn/bakıcı sıkıntıları ile entelektüel olarak paralize olmaktansa şimdi başlamak daha iyi. İpin ucunda çok fazla şey var.
Öncelikle ve en önemlisi şunu açıklayayım: kötü (hum, suç teşkil eden) davranışlar gerçekleştirdiklerinde, bunun (esasen) erkeklerin yanına kalmasına imkân veren ve oğlanlara erkek olmanın tek yolunun bu davranışa öykünmek olduğunu söyleyen bir kültürü değiştirmek istiyorsanız, oğullarımıza verdiğimiz mesajlara iyice bakmamız gerekiyor. Hepimizden konfor alanlarımızın dışına çıkmamızı istiyorum. Kültürlerimizin (ne olursa olsunlar) çocuklarımızı (ve kendimizi) her zaman başarıya hazırlamadığını görmemizi istiyorum. Bu ipuçlarından bazıları “herhalde yani!” dedirtecek kadar açık olabilir ama yine de söylenmeleri gerekiyor çünkü basitliklerinden önemsiz olduklarını çıkarırsak, bu, çocuklarımızın (cinsiyetleri veya toplumsal cinsiyetleri ne olursa olsun) tümünün duygusal sağlığına zarar verecektir.
Ve bu yazıdan tek bir şey hatırınızda kalacaksa şu olsun:
Oğlanların doğuştan “istismarcı” olduğunu düşünmeyin. Değiller. Böyle kalmalarını sağlamak da bizim elimizde.
Kaynak: https://www.salon.com/2017/12/16/how-to-raise-boys-not-predators_partner/
Çeviri: Serap Şen